Jak bardzo oddalisz się dziś od swojego celu?

<div style="text-align: justify;"> W czasach, gdy dni doskonałe można policzyć na palcach jednej ręki, powyższe pytanie wydaje się jakby lepiej sformułowane.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Boże, gdyby móc tak po prostu stanąć twarzą w twarz ze swoimi demonami. I wszystkie je wypuścić w świat, zamiast trzymać dla siebie. Przecież nieznane przestaje być takie straszne, kiedy je poznajemy. Przecież obnażona słabość to już nie tyle słabość, co oznaka siły, a walka wręcz liczy się bardziej niż patrzenie na siebie spode łbów. A może ja po prostu lubię się nad sobą permanentnie znęcać.</div> <div style="text-align: justify;"> Ambicja mnie kiedyś zabije. Bilans na zero to bilans ujemny. Bilans ujemny to katastrofa. Dobrze nigdy nie jest zadowalające, bo przecież jest jeszcze tak wielki margines możliwości. Jak zwykle: wszystko albo nic, czarne albo białe. Wzbijaj się do księżyca albo spadaj w rów mariański. Stań na szczycie świata albo już cię tu nie ma.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Gdyby jeszcze nie było tak beznadziejnie!</div> <div style="text-align: justify;"> A dni są policzone i czasu już nie będzie więcej...<br /> <br /> Parafrazując: czas leci, a ja w dupie.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /> P.S. Jeśli ktoś ci mówi że jesteś koniem, <span style="text-align: start;">możesz to olać. Ale jeśli powiedzą ci tak trzy osoby, to może pora uczesać grzywę. Nadal nie do końca rozumiem, jak przez miesiąc można bujać się z zapaleniem oskrzeli, nie wiedząc że to ono we własnej swej chorobie, ale nie jest to przecież sytuacja bez precedensu. Potrzebowałam jednak sześciu lekarzy, żeby przyjąć w swe trzewia antybiotyk-mordercę.</span><br /> <div> <br /></div> </div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpHhuOi2vFNTBN9Mz4DRfvrIO2I14PkN9IqmIH4DievvsRjK7s9y1G8XAsqbvhYf-FLQDs8XBNf2x0NeY_bmeEUIlQz7hLsbA9qlAGyQNvpSflXyXmTXiSVo2feiX3pJNYWtCMS64269o/s1600/45-minut-lekcj.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpHhuOi2vFNTBN9Mz4DRfvrIO2I14PkN9IqmIH4DievvsRjK7s9y1G8XAsqbvhYf-FLQDs8XBNf2x0NeY_bmeEUIlQz7hLsbA9qlAGyQNvpSflXyXmTXiSVo2feiX3pJNYWtCMS64269o/s640/45-minut-lekcj.jpg" width="640" /></a></div> <br />

Jak bardzo oddalisz się dziś od swojego celu?

W czasach, gdy dni doskonałe można policzyć na palcach jednej ręki, powyższe pytanie wydaje się jakby lepiej sformułowane. Boże, gdyby ...

A więc jest tam ten fundament

<div style="text-align: justify;"> Blog ostatnio trochę podbutwiał. Nie żebym nie miała o czym pisać, wręcz przeciwnie. Piszę jak wściekła, tylko że większość nie nadaje się do publikacji. </div> <div style="text-align: justify;"> Robię swoje i nie gadam o tym zbyt wiele. Trochę dlatego, że nie ma specjalnie o czym, ale (bo kiedyś też przecież nie było) głównie z uwagi na fakt, że odebrałam wreszcie potężną lekcję pokory. </div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Nie żebym się tym wszystkim nie emocjonowała - po prostu dojrzałam. Przeszłam naprawdę długą drogę. Od zawodnika, który po nieudanym treningu zachowywał się tak, jakby Ziemia miała zacząć się kręcić w drugą stronę, a mój kraj miała zalać fala tsunami. Który nie myślał, tylko napierał do przodu, żeby mieć to już za sobą. Trening był jak świętość, zawody jak Sąd Ostateczny. Wszystko albo nic - jeśli cokolwiek nie będzie idealnie, wszystko będzie źle.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Tyle rzeczy mi już nie wyszło, tyle razy Ziemia miała okazję odwrócić swój bieg...</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Powoli przestaję się stresować nadchodzącym bólem, co jest zdecydowanie moim najpotężniejszym i najbardziej oczekiwanym odkryciem w życiu. I to wcale nie jest przyzwyczajenie, ale zwyczajne doświadczenie i pokora. W końcu dostrzegłam, że pomimo iż wiem, że nic się nie stanie, jeśli zwolnię i odpuszczę, to nadal prędzej umrę niż to zrobię. Tak jakbym odrobinę zaufała sobie, poznała siebie na tyle żeby wiedzieć, że tak po prostu jest i już. Skoro więc nie mam na to wpływu, po co mam się tym denerwować? Klamka zapada w momencie, w którym plan treningowy wychodzi spod pióra trenera.</div> <div style="text-align: justify;"> Nadal jest mi trochę niemrawo, kiedy po pierwszym z czterech zadań treningowych czuję się jak zwłoki i wiem, że z każdym powtórzeniem będzie tylko gorzej. Ale już specjalnie nie panikuję, bo - znowu - wiem, że nic mi po myśleniu. Nie odpuszczę i już, tak jestem zbudowana i tak naprawdę nie mam na to większego wpływu. Nie zrobię czegoś lepiej, niż jestem w stanie zrobić w danym momencie, ale mam pewność, że jeśli nie zdarzy się nic wyjątkowo dziwnego, to nie dam z siebie mniej niż mogę. Odkrywam najpiękniejszy sportowy paradoks - można czuć się dobrze, czując się źle.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Do niektórych rzeczy trzeba dojść samemu; nic tu po najlepszych nawet trenerach, mądrych książkach i opowieściach znajomych. Dopiero z własnego doświadczenia dowiedziałam się, że nie ma sensu ufać samopoczuciu - ono nie mówi prawie nic. Ile razy przed zawodami panikowałam, bo czułam się jak wyjęta z pralki po wirowaniu, a potem z uśmiechem na ustach przekraczałam metę z nową życiówką. Ile razy szłam na trening z niezachwianą pewnością, że wszystko będzie dobrze, a nie było dobrze nic.</div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div style="text-align: justify;"> Błogosławione nieudane treningi, błogosławione płacze i zgrzytanie zębami, że coś mi nie wyszło, i błogosławione duszące kolki, które pozwoliły moim rywalkom zrzucać mnie z pierwszego na czwarte miejsce na kilometr przed metą. Nic się nie dzieje bez przyczyny. Dzięki tej myśli zmieniło się absolutnie wszystko.<br /> <br /> <i>Musisz wyjść poza to, co normalne, poza to, co zwyczajne, powszechne i racjonalne – w świat wojownika. Zawsze próbowałeś być najlepszy w zwykłym świecie. Teraz będziesz zwykłym człowiekiem w doskonalszym świecie. </i></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div> <div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoGIv6Hb21G6aD1aKF78OSlj22b_Uzb1m3bHhdlZmw52zBeiPxaan9jHZudLoFl72GlseUB9qNNGtJTyDATixGS7SyBfAxMzzD99qWIuH58wa2G-EMEmtbZOX7ThIicMhzZZEh6eoThuw/s1600/dawn_of_eternity_by_natieboy.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoGIv6Hb21G6aD1aKF78OSlj22b_Uzb1m3bHhdlZmw52zBeiPxaan9jHZudLoFl72GlseUB9qNNGtJTyDATixGS7SyBfAxMzzD99qWIuH58wa2G-EMEmtbZOX7ThIicMhzZZEh6eoThuw/s640/dawn_of_eternity_by_natieboy.png" width="640" /></a></div> <div style="text-align: justify;"> <br /></div>

A więc jest tam ten fundament

Blog ostatnio trochę podbutwiał. Nie żebym nie miała o czym pisać, wręcz przeciwnie. Piszę jak wściekła, tylko że większość nie nadaje się ...